Κάποιοι μας ρωτούν αφού δεν έχουμε κάποιο όφελος γιατί τρέχουμε μες την νύχτα να βοηθήσουμε όποτε μας καλούν οι αρχές; Είναι τα μάτια της μάνας που μόλις έχεις βγάλει μαζί με τον άνδρα της και το μισοπνιγμένο κοριτσάκι της, η οποία έχει εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες της πάνω σου. Είναι η αγωνία των Ανθρώπων (με Α κεφαλαίο) του Λιμενικού Σώματος που προσπαθούν να εξαντλήσουν τις τελευταίες πιθανότητες για ζωή του μικρού από κάποια χώρα της ανατολής . Αυτά φτάνουν να μας κάνουν να τρέχουμε μέρα ή νύχτα και οπουδήποτε μας ζητηθεί.
Αυτή τη φορά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Απέραντη χαρά για το κοριτσάκι που με την βοήθειά μας τα κατάφερε, αλλά και θλίψη για το μικρό αγγελούδι που κρατήσαμε στα χέρια μας και δεν μπόρεσε να παραμείνει στη ζωή.
Πάντως όπως και να έχει εμείς και την επόμενη φορά αν χρειαστεί θα είμαστε εκεί γιατί αυτό δεσμευτήκαμε να κάνουμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας και στον Θεό.